Rozdział 4

Oczami Krzyśka

-I jak poszła randka z Dosią?- zapytał Tomek, dziś jakoś tak dziwnie szczęśliwy.

-No... eeee... było normalnie.- wyjąkałem. Nie chciałem mu mówić o wczorajszej akcji.

/retrospekcja/

Już od dłuższego czasu rozmawialiśmy na różne tematy. Fajna z tej Doroty dziewczyna. W pewnej chwili złapałem ją za rękę. Tak ślicznie wyglądała, że nawet zapomniałem co mam mówić. Patrzyła na mnie swoimi dużymi oczami.

-Podobasz mi się.-wyrzuciłem z siebie po dłuższej przerwie. Sam byłem zdziwiony, że to powiedziałem. Po chwili wstała i wybiegła z kawiarni. Zostałem s a m...

/koniec retrospekcji/ 

Dziwnie się z tym czuję. Muszę z kimś o tym pogadać. Ale z kim? Tomek odpada, bo zacznie się ze mnie śmiać, jak zawsze. Może Paweł mnie zrozumie. Cholernie boję się spotkania z Dorotą. 

-A co ty taki szczęśliwy jesteś?- zapytałem, byle tylko zmienić temat.

-Bo mam dziewczynę!

-Kolejną? I tak zaraz ją zostawisz i pójdziesz do drugiej. To żadna nowość.

-To jest coś poważniejszego.

-Czyli?

-Jest inna.

-Czyli?

-Nigdy nie czułem czegoś takiego.

-A możesz mi chociaż powiedzieć, która laska jest twoją nową zdobyczą?

-Za chwilę powinna przyjść.- powiedział i zaczął się rozglądać dookoła. 

-Jak ją wreszcie spotkasz to skorzystaj z okazji i zaproś ją na jutrzejszą imprezę.

-Właśnie!- wykrzyknął- Ty to masz łeb!

-To ja lecę! Cześć!

Szedłem wzdłuż korytarza błądząc w myślach. W jednej chwili poczułem, że ktoś na mnie wpadł i teraz na mnie leży. Była to jakaś ładna, poprawka: bardzo ładna dziewczyna.

-Heeej...- zacząłem, wpatrując się w nią bez przerwy w brunetkę.

-Cześć. Przepraszam. Jestem Weronika.- wyrzuciła to z siebie z taką prędkością, że ledwo zrozumiałem znaczenie tych słów. 

-To ja się zagapiłem. Jestem Krzysiek. Mam pytanie...

-Słucham?

-Czy chciałabyś wybrać się ze mną na czwartkową imprezę szkolną? 

Dziewczyna tylko się zarumieniła i zaczęła wpatrywać się w podłogę. Milczała.

-Jak, by tu ci to powiedzieć... Niestety, ktoś mnie już zaprosił.- odpowiedziała zmieszana. Na te słowa coś ukuło mnie w sercu. 

-Aha. To trudno. Cześć.- pożegnałem się i ze spuszczoną głową poszedłem na lekcje. 

Parę godzin później... 

Przez cały czas myślałem o Weronice. Czemu wszystkie dziewczyny dają mi kosza? Doroty dziś nie było w szkole. Postanowiłem, że Dorotę na dyskotekę zaproszę jutro. Tak łatwo ze mną nie będzie. Po chwili przekroczyłem próg mojego domu i bez słowa ruszyłem w stronę mojego pokoju. Wziąłem ołówek i zacząłem szkicować pierwszy obraz jaki stanął mi przed oczami. Dopiero jak skończyłem uświadomiłem sobie, że wykonałem szkic dziewczyny, na którą dzisiaj wpadłem.

*********************************************************************************

Heeej :) Rozdział krótki i nie dokładny ale nie mam  czasu na pisanie :( Myślę, że w weekend dodam następny :) Dziękuję za komentarze :)